ความหมายของความเสี่ยงทางธุรกิจ

 ความหมายของความเสี่ยงทางธุรกิจ

การบริหารความเสี่ยงที่ควรจะถือว่าเป็นการบริหารจัดการหลักของกิจการทุกกิจการ คือ การบริหารความเสี่ยงทางธุรกิจ (Business Risk) เพราะผลกระทบของความเสี่ยงทางธุรกิจคือ ผลประกอบการโดยรวมหรือความสามารถในการทำกำไรของกิจการ ซึ่งเราอาจจะเรียกความเสี่ยงประเภทนี้อีกอย่างหนึ่งว่า “Company Risk”วิธีการบริหารจัดการกับความเสี่ยงทางธุรกิจ ก็คือ การมองดูที่สถานการณ์และสภาพแวดล้อมภายในกิจการควบคู่กับสภาพแวดล้อมภายนอก เพื่อค้นหาปัจจัยความเสี่ยง และจัดการกับปัจจัยความเสี่ยงเหล่านี้อย่างเหมาะสมและเพียงพอปัจจัยความเสี่ยงภายนอกที่ก่อให้เกิดเหตุการณ์ความเสี่ยงทางด้านธุรกิจ ได้แก่ การเปลี่ยนแปลงของความต้องการสินค้าและบริการที่อาจจะมีแนวโน้มลดลงจากเดิม  ไม่ว่าจะเป็นไปตามวัฎจักรทางธุรกิจหรือวงจรชีวิตของผลิตภัณฑ์หรือไม่ก็ตาม  ต่างก็ส่งผลต่อการสูญเสียทางธุรกิจให้แก่คู่แข่งขันทั้งสิ้นหากเป็นกรณีของปัจจัยความเสี่ยงทางธุรกิจที่มาจากภายนอกกิจการแล้ว ก็เป็นการยากที่กิจการจะบริหารจัดการปัจจัยความเสี่ยงดังกล่าวได้ ด้วยวิธีการควบคุม เหมือนกับการควบคุมภายในในส่วนของปัจจัยความเสี่ยงที่มาจากสภาพแวดล้อมภายในกิจการอย่างเช่น

ก)  ความไร้ประสิทธิภาพของกิจกรรมทางการตลาด หรือ

ข)  คุณภาพและศักยภาพของทีมขายจนทำให้ผลประกอบการออกมามาเป็นไปตามความคาดหมายหรือเป้าหมายที่กำหนดไว้

กรณีของปัจจัยความเสี่ยงทางธุรกิจที่มาจากภายในกิจการเช่นนี้ ผู้บริหารกิจการสามารถบริหารจัดการได้ด้วยการปรับแผนงานส่งเสริมทางการตลาดหรือปรับปรุงทีมงานขาย  หรือเพิ่มการอบรมเพื่อเพิ่มศักยภาพของทีมขายได้หรือในกรณีที่งานการผลิตสินค้าและบริการเป็นปัจจัยความเสี่ยงทางธุรกิจเป็นความเสี่ยงสำคัญ ผู้บริหารก็สามารถที่จะปรับโครงสร้างการผลิต เพื่อที่จะลดความเสี่ยงทางธุรกิจลงสภาพแวดล้อมทางธุรกิจในปัจจุบันและในอนาคต  ความเสี่ยงทางธุรกิจก็จะยังคงเป็นความเสี่ยงสำคัญที่กิจการทุกกิจการยังคงต้องบริหารจัดการเป็นงานประจำวันอย่างต่อเนื่องและสม่ำเสมอเนื่องจาก   

1. สภาพแวดล้อมภายในและตัวธุรกิจเองมีการเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ ไม่คงที่ ไม่แน่นอน

2. สภาพแวดล้อมภายนอกกิจการเอ ตลอดจนสถานการณ์ต่าง ๆ ก็มีความเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา และสามารถสร้างภัยคุกคามและอุปสรรคต่อการดำเนินงานของกิจการได้เสมอในต่างประเทศเคยมีการสำรวจความคิดเห็นของกิจการต่าง ๆ เกี่ยวกับความเสี่ยงทางธุรกิจ และผลการสำรวจในปี 2010 ได้ให้ข้อมูลที่น่าสนใจหลายประการ การสำรวจได้ให้ความสำคัญกับการสำรวจความคิดเห็นเกี่ยวกับ 10 ปัจจัยเสี่ยงทางธุรกิจที่กิจการต่าง ๆ ต้องเผชิญหน้าอยู่ โดยแยกประเภทธุรกิจออกเป็น 14 ประเภท

บทสรุปที่ควรกล่าวถึงในผลการสำรวจดังกล่าว ได้แก่

ประการที่ 1

ปัจจัยความเสี่ยงทางธุรกิจที่มีความสำคัญ คือ 1. การปรับตัวและการปฏิบัติให้เป็นไปตามกฎเกณฑ์ ระเบียบที่เกิดใหม่ และมีอยู่แล้วก่อนหน้านั้น รวมทั้งเงื่อนไขที่เป็นข้อกำหนดที่ระบุในกรมธรรม์ประกันภัย รวมทั้งการประกันภัยพิบัติ 2. นโยบายและประเด็นปัญหาทางการเมือง และการตัดสินใจทางการเมืองที่กระทบต่อสภาพแวดล้อมทางธุรกิจและผลประกอบการทางธุรกิจ ทั้งนี้ ปัจจัยความเสี่ยงทางธุรกิจ 10 ประการที่ใช้ในการสำรวจ ได้แก่ การกำกับให้การปฏิบัติงานในกิจการเป็นไปตามกลยุทธ์ของกิจการ การบริหารงานพันธมิตรทางธุรกิจ การบริหารลิขสิทธิ์ สิทธิบัตร ภูมิปัญญาของกิจการ ความล่าช้าในการกอบกู้ธุรกิจ หากเกิดการหยุดชะงัก ภาวะเศรษฐกิจตกต่ำ ความยากลำบากในการขอสินเชื่อแหล่งเงินและสถาบันการเงิน การปรับลดต้นทุนการดำเนินงาน การบริหารความเสี่ยงที่สังคมโดยรวมยอมรับได้และบทบาทและโปรแกรมความรับผิดชอบต่อสังคม แนวโน้มความต้องการให้ใช้แนวคิด “กรีน” ในการดำเนินธุรกิจ การเปลี่ยนแปลงและเพิ่มขึ้นของกฎเกณฑ์ ระเบียบ รวมทั้งกฎเกณฑ์ที่มีอยู่แล้ว

ประการที่ 2	ปัจจัยความเสี่ยงที่เพิ่มความสำคัญและถือว่าเป็นความเสี่ยงเกิดใหม่ของปี 2010 คือ บทบาทและโปรแกรมความรับผิดชอบต่อสังคม เพราะกิจการเชื่อว่าเป็นปัจจัยความเสี่ยงที่จะกระทบต่อชื่อเสียงความไว้วางใจของลูกค้าและสังคมที่มีต่อกิจการ  และอาจจะกระทบไปถึงภาคธุรกิจและอุตสาหกรรมโดยรวมด้วย
ประการที่ 3	ในทุกประเภทของธุรกิจหรืออุตสาหกรรม จะเลือกปัจจัยความเสี่ยงทางด้านธุรกิจประมาณ 4 ปัจจัยเสี่ยงจาก 10 ปัจจัยเสี่ยงว่ามีความสำคัญ และมีความจำเป็นต้องบริหารจัดการอย่างเพียงพอ
ประการที่ 4	กิจการที่ตอบแบบสอบถามระบุว่ามีการติดตาม วิเคราะห์และสแกนสถานการณ์ของสภาพแวดล้อมภายนอกกิจการอยู่เสมอ  เพื่อค้นหาและระบุความเสี่ยงเกิดใหม่ในด้านธุรกิจ และเห็นว่าการมีความเสี่ยงเกิดใหม่เป็นตัวเพิ่มความไม่แน่นอนในการทำธุรกิจของกิจการมากที่สุด  จนกระทบต่อมูลค่าของกิจการทั้งระยะสั้นและระยะยาว ในระยะหลัง ๆ กิจการได้ขยายขอบเขตของการติดตาม วิเคราะห์ และค้นหาสถานการณ์ด้านสภาพแวดล้อมเพื่อหาปัจจัยความเสี่ยงทางธุรกิจออกไปสู่ห่วงโซ่อุปทานมากขึ้น โดยครอบคลุม 1)    ซับพลายเออร์ 2)    ลูกค้า 3)    พันธมิตรทางธุรกิจ 4)    ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียหลัก
ประการที่ 5	นอกเหนือจากการติดตาม วิเคราะห์ และสแกนในสภาพแวดล้อมภายนอกแล้ว  การค้นหาและระบุปัจจัยความเสี่ยงด้านธุรกิจที่สำคัญในระยะหลัง ๆ คือ การวิเคราะห์ด้วยฉากทัศน์ (Scenario Analysis) เพื่อพยายามค้นหาและสร้างภาพของปัจจัยความเสี่ยงที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในอดีต  อันเป็นการลดความเสี่ยงจากการผูกติดอยู่กับอดีต  และทำให้กิจการสามารถตอบโต้กับความเสี่ยงจากความไม่แน่นอน (Uncertainty Risk) ได้อย่างทันท่วงที  ซึ่งทำให้กิจการส่วนใหญ่ทำแผนเตรียมความพร้อมและเตรียมรับมือต่อความเปลี่ยนแปลงในสถานการณ์มากขึ้น
ประการที่ 6	กิจการส่วนใหญ่เห็นว่าการปรับตัวต่อมาตรฐานหรือกฎเกณฑ์ใหม่เพียงพอนั้น ไม่อาจจะทำได้ในระยะสั้น ๆ จำเป็นต้องทำเป็น Roadmap เพื่อวางกิจกรรมระยะยาวและใช้การสื่อสารที่มีประสิทธิภาพในการกำกับและปฏิบัติงานของบุคลากรภายในองค์กร

ที่มา : https://chirapon.wordpress.com